Ooit heb ik geloofd dat alles in de natuur gratis was. Ik zocht mijn kruiden, ik nam wat ik vond, leerde wildplukken en vertelde aan iedereen die het maar wilde horen dat je alles wat je nodig hebt kunt vinden in de natuur; gratis en voor niets.
Dat was toen ik pas begon in dit vakgebied ruim 13 jaar geleden.
Ik sleepte alles wat ik vond mee naar huis en moest vaak iets weggooien omdat ik teveel had geoogst.
Natuurlijk had ik wel gehoord over “alleen plukken wat je nodig hebt” en “netjes vragen”, maar daar was ik niet zo mee bezig. De natuur was de natuur, ik zag overvloed en er was genoeg voor de mens en voor dieren om van te eten. Toen vond ik het allemaal maar wat vaag om “te vragen” of ik iets wel mocht oogsten. Ik had namelijk geleerd dat ik als mens de kroon op de schepping was en wat had ik dan nog uit te leggen?
Dus ik tapte Berkensap, brak willekeurig takken af van bomen omdat ik ze wilde gebruiken, groef wortels uit zonder te kijken of er genoeg stond en griste halve struiken met bessen leeg. Ik had dit niet zo geleerd in mijn opleiding, toch deed ik het, omdat het onderdeel was van wat ik geloofde.
Door de jaren heen is mijn idee over dit “gratis” eten uit de natuur totaal veranderd. Mijn wens was om me opnieuw te verbinden met de natuur. Ik leerde dat jezelf verbinden met iets inhoud dat je er een relatie mee aangaat. Je communiceert met elkaar. Jezelf willen verbinden met de natuur zonder er een relatie mee aan te gaan of zonder er echt mee te communiceren is jezelf voor de gek houden. Noem het dan ook niet zo.
Ik realiseerde dat alles wat ik mag oogsten is als een echt cadeau waar je zorgvuldig mee omgaat en met verwondering ontvangt. Je vraagt niet om meer, maar bent dankbaar voor wat je krijgt. De natuur is geen winkel waar je iets koopt en eigenaar wordt van het product. Het is een levende planeet (die ik graag moeder aarde noem) die ons alles schenkt om te kunnen (over)leven.
Maar wat doe je als mens als je zoveel mag ontvangen? Iets teruggeven. Dit heet wederkerigheid. In relatie van mens tot mens weet je dat wanneer geven en ontvangen in evenwicht is, de vriendschap groter wordt. Een eenzijdige relatie waarin wij alles nemen en niets terug geven aan de aarde kan niet lang bestaan.
Wederkerigheid dus, daar draait het om.
Maar wat geef je dan terug als je iets oogst uit de natuur?
Alles begint met het maken van contact. Planten en bomen communiceren anders dan ons mensen, maar ze geven duidelijk signalen af.
Er zijn een aantal basisregels voor wildplukken en oogsten die je in elke wildpluk cursus zal leren. Maar leer je ook wat je terug kunt geven? Wederkerigheid is iets waar ik dit jaar nog meer aandacht aan zal geven als je bij mij een wandeling komt doen. Ik leer je hoe je kunt communiceren met de natuur en reik je allerlei ideeën aan hoe jij je dankbaarheid in deze relatie kunt beantwoorden in wederkerigheid.
Wil je meer weten? Stuur me gerust een email.
